ابن ابی الزنّاد (دائرةالمعارفمؤلفاناسلامی)ابومحمد عبدالرحمان بن عبدالله بن ذَکْوان مدنی (۱۰۰-۱۷۴ق)، معروف به ابن ابی الزنّاد از فقها و محدثان برجسته اهلسنت قرن دوم هجری قمری در مدینه و بغداد بود. ۱ - معرفی اجمالیابومحمد عبدالرحمان بن عبدالله بن ذَکْوان قرشی بغدادی مدنی، معروف به ابن ابی الزنّاد، اهل مدینه و از موالی آل عثمان بن عفّان بود و به سال ۱۰۰ق در مدینه به دنیا آمد. علوم خویش را از اساتید بسیاری فراگرفته که از آن میان کسانی چون پدرش عبدالله بن ذکوان، موسی بن عقبه، هشام بن عروه و نافع را میتوان نام برد. او از فقها و محدثان برجسته اهلسنت بود. در آغاز و سالیان متمادی در مدینه میزیست، ولی سرانجام به بغداد مهاجرت کرده و ساکن آنجا گردید و به تدریس و نشر حدیث اشتغال یافت. ۲ - شاگردانابن ابی زناد دارای شاگردان بسیاری بود که از آن جملهاند: عبدالملک بن جریج، احمد بن یونس و سعید بن منصور که از او حدیث شنیده و روایاتی نقل کردهاند. گفته شده که وی محدثی ضعیف بود. ۳ - محکومیت به زنداندر آن ایامی که در مدینه میزیست، بین او و عبدالله بن محمد بن سمعان نزاع و مشاجرهای درگرفت و سرانجام با شهادت شهود محکوم شد و به دستور محمد بن عبدالعزیز به زندان افتاد و متحمل هفده ضربه شلاق گردید. پس از آزادی از زندان، مسئولیت جمعآوری مالیات شهر مدینه به او واگذار شد که در این امر جانب افراد خیّر، با ورع و محدثان را رعایت میکرد و هوادار ایشان بود. پس از آن به بغداد منتقل شد و تا آخر عمر در آنجا زیست. ۴ - تالیفاتتالیفات او عبارتاند از: کتاب الفرائض کتاب رای الفقهاء السبعة من اهل المدینه و ما اختلفوا فیه و نسخهای از نافع که در موضوع قرائت است. او سرانجام به سال ۱۷۴ق در بغداد درگذشت و در قبرستان باب التبن به خاک سپرده شد. در تاریخ وفاتش اختلاف است. ۵ - پانویس۶ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۴۱، برگرفته از مقاله «عبدالرحمان مدنی». ردههای این صفحه : درگذشتگان سال 174 (قمری) | راویان اهلسنت قرن 2 (قمری) | شخصیتهای قرن 2 (قمری) | فقهای اهلسنت قرن 2 (قمری) | مؤلفان قرن 2 (قمری)
|